De Gemeente Tilburg had de wens om op het Piusplein een buitenbar te realiseren. De opgave werd vertaald naar een verschijningsvorm die in verschijning steeds verandert.
In gesloten toestand is de buitenbar als een bijzonder object in de stad aanwezig. Op momenten dat de buitenbar de passanten en uitgaanders ‘bedient’, wordt de buitenbar maximaal transparant. Glazen wanden kunnen worden weggeschoven, waarmee de bezoekers nagenoeg in de buitenlucht zitten. Zit het weer een keer tegen dan kunnen de puien weer dicht.
Door de eenvoud in materialisering van glas en staal maakt de buitenbar deel uit van het straatmeubilair in het centrum van Tilburg. De puien geven rondom zicht: alleen de dienstruimte en en het sanitaire deel is met folie onzichtbaar gemaakt.
De verschillende gedaantes van de buitenbar anticiperen op de dynamiek van de plek, het verschil in functioneren, het moment van dag of nacht, en de wisselingen van de seizoenen.